Chodzenie wyścigowe to sportowa dyscyplina olimpijska. Każda dyscyplina lekkoatletyczna ma swoje piękno, swoją specyfikę, krąg fanów i profesjonalistów, a tym samym przyczynia się do różnorodności sportowej rodziny. W porównaniu z innymi członkami rodziny lekkoatletycznej, chód wyścigowy ma jedną specyficzną dodatkową cechę: jest to ruch, w którym oceniane są nie tylko osiągnięte wyniki w obiektywnych jednostkach mierzalnych, ale także wykonanie kroku marszowego podczas zawodów, w których jedna noga musi być trzymane na stałe w porównaniu do biegania w kontakcie z podłożem (nie ma widocznej utraty kontaktu pieszego z ludzkim okiem) a noga podporowa musi być rozciągnięta w kolanie od momentu pierwszego kontaktu z podłożem do jego jest w pozycji pionowej.
Chodzenie sportowe jako jedna z dyscyplin lekkiej atletyki jest częścią Igrzysk Olimpijskich, Mistrzostw Świata, Mistrzostw Europy na torach 20 km i 50 km mężczyzn i kobiet.
Ponadto, jako odrębna dyscyplina, organizowane są Mistrzostwa Europy i Świata w chodzeniu indywidualnym i drużyn narodowych dla zawodników zakwalifikowanych.
W 2017 roku w tradycyjnej twierdzy czeskiego chodzenia w Poděbradach odbył się European Walking Cup z doskonałym wynikiem organizacyjnym i marketingowym.
Chodnik wyścigowy narodził się na Wyspach Brytyjskich, choć w jego tworzeniu brały udział także inne kraje, pamiętajmy tylko o legionach rzymskich. Zawody w chodzeniu odbywały się jako zakłady i jako dowód sprawności fizycznej.
Jest rejestrowany przez Sir Roberta Carveya z 1589 roku, król Karol II był dobrym pieszym, w 1670 angielski dwór królewski obserwował próbę przekroczenia 5 mil poniżej 1 godziny przez Lorda Digby'ego za zakład w wysokości 50 funtów.
Po raz pierwszy znalazła się na igrzyskach olimpijskich w 1908 roku w Londynie, tor mierzył 3 metrów na torze i 500 mil na torze. Występy wcale nie były złe: 10:14 i 55:1:15. Nie możemy jednak zapominać, że definicja chodzenia wyścigowego w tamtym czasie wyglądała nieco inaczej niż jest dzisiaj.
Poprzez specjalistyczne treningi rozwijamy zdolność organizmu do długotrwałej pracy w najwyższych pasmach reżimu tlenowego z możliwością krótkotrwałego stresu w reżimie beztlenowym.
W marszu sportowym chodzenie można łączyć z bieganiem w niektórych pomocach treningowych. Bieganie jest ważne nie tylko w zakresie treningu aerobowego, ale również w zakresie wzmacniania (podbiegi pod górki, skocznie, ABC, specjalne ćwiczenia biegowe).
Oczywiście w skład środków treningowych wchodzą również wszystkie ćwiczenia zaliczane do obszaru środków kompensacyjnych i regeneracyjnych.
W przypadku wszystkich używanych pomocy treningowych zawodnik musi utrzymywać prawidłową technikę chodu w rozumieniu przepisu IAAF 230.1 dotyczącego definicji chodu wyścigowego.
