Wizja 2020 zaczyna przynosić owoce. Mila Łapka, 29.12.2019r.

Tym razem mam widok na halę sylwestrową od środka wyścigu, więc nie mogę komentować występów wszystkich zawodników, którzy z pewnością by na to zasłużyli. Ale tym bardziej mogę docenić pracę organizatorów, a zwłaszcza udział zawodników. Jeśli dobrze obliczyłem, w hali wystąpiło 67 pieszych w różnym wieku, od 2000m do 5000m. I nie chodziło o punkty czy kwalifikacje. To była po prostu dobra randka i dobra okazja do ścigania się w zimowym treningu objętościowym, aby spróbować prędkości bez dresów, czapek i rękawiczek. A jeśli dodamy do tego trenerów spoza wyścigu, sędziów i innych fanów chodzenia, nagle mamy około jednego wyścigu przed końcem roku dla setki osób, którym nie zależy na chodzeniu.

I nie chodzi tylko o liczbę, ten cel. Wizja chodzenia stopniowo realizuje się także w innych wyścigach, choć nie w tak przekonujących liczbach, jak pokazał to Jablonec. Ta ważna rzecz kryje się za występami pierwszych 3-5 zawodników w każdej kategorii. I to jest przedstawienie, w końcu szybki spacer po hali, przedstawienie, w którym reprezentanci po prostu profesjonalnie demonstrują, dlaczego są reprezentantami, czy to Anežka Drahotová, Lukáš Gdula czy Vít Hlaváč. Z drugiej strony to także sito, które pokazuje, że tylko uczciwa, zorientowana na wydajność praca gdzieś prowadzi, a wszelkie nadzieje bez uczciwego podejścia i profesjonalnego przygotowania są tylko słowami. Okazało się, że weterani potrafią przygotować się samodzielnie i lepiej i bez zaplecza niż reperkusje, wokół których powstaje zamieszanie, ale nie maskuje to własnego trenerskiego braku i dodaje im wagi pod względem wagi i odbiera im wydajność .

We wszystkich kategoriach istnieją zasadniczo dwie grupy biegaczy, nierównie duże: ci, którzy potrafią chodzić z częstotliwością, jak chodzą w dzisiejszym świecie, oraz ci, którzy chodzą stosunkowo szybko, ale nie wykorzystują energii odbijania bioder na nogę chodzącą , ale przeciwnie, hamuje wpływ na krzyżowanie pięty nóg. Jeśli przyjrzysz się uważnie, pięknie jest to zobaczyć i to jest różnica między chodzeniem a chodzeniem wyścigowym. Oczywiście jest jeszcze grupa, więc na pograniczu tych dwóch jest dana kondycja fizyczna, dlaczego nie trwa to do celu, czy innych czynników.

Wiąże się z tym edukacja i praca chodzących sędziów. Nie byłem w Jablonec RCH, więc mogę tylko komentować z zewnątrz. Na 5000M odbył się wielki mecz na 3 i 2 czerwone kartki i nikt nie decydował indywidualnie na zewnątrz, co jest dobrym znakiem. Innych rekordów nie widziałem i nie da się wyczytać z wyników – to chyba jedyne moje krytyczne przypomnienie dla organizatorów – aby odnotować liczbę czerwonych w wynikach. Miałem wrażenie, że RCH, niezależnie od wieku, zwykle przyzwyczajają się do tego, że dzisiaj po prostu chodzą inaczej, lekko i często, a styl chodzenia nie jest wzorcem, ale wadą, być może nie w rozumieniu reguły 230 , ale pod względem techniki i wykonania.

Będziemy dalej pracować z tą wiedzą w Vision of Walking, a konkretnie przywracając wcześniej ustaloną praktykę Panelu Narodowego RCH dla wyścigów mistrzowskich, aby nie likwidować młodych obiecujących zawodników i uniemożliwiać nam chodzenie inaczej niż na świecie. Jablonec wskazał, że jest to możliwe. Nie wiem, ile to dzięki Františkowi Párysowi, a ile świeżo wytrenowanemu RCH i oświeconemu RCH, ale z pewnością zasługuje on na Františka za swoje zarządzane wyścigi z pozycji sędziego głównego (walkera).

A żeby Sala Sylwestrowa była idealna i godna swojej nazwy, zaczęła padać w wielkim stylu.

Nie możemy się już doczekać postępów w przyszłym sezonie, tego, że grono pieszych i występów częstotliwościowych powiększy się, a my zrobimy dobry krok dalej w naszej dyscyplinie.