Nowe twarze nowego pokolenia czeskiego chodzenia: Jaroslav Morávek (2003), Eliška Martínková (2002), Jana Zikmundová (2002), Klára Hlaváčová (2003), Tereza Durďiaková (1991). 

To właśnie w czasach restrykcyjnych przepisów pandemicznych stało się jasne, jak współpraca, przyjazny zespół i wspólny cel mogą być siłą napędową pracy szkoleniowej i jak w takim środowisku na wyniki nie trzeba będzie długo czekać.
W ostatnich latach słyszałem od wielu osób krytykę państwa, zwłaszcza słabe wyniki pieszej „młodzieży”. Zrozumiałem krytykę, bo poziom występów uczniów w kategoriach juniorów był, delikatnie mówiąc, słabszy. A dorosła drużyna narodowa polegała na wynikach Anežki Drahotovej, ale poza tym też na niczym, a raczej na niczym. I zaczynałem wątpić, czy ukłon w stronę pytania, czy szukać lokalizacji kolejnych trzech Pucharów Europy w Podiebradach, nie był pospieszny, bo my będziemy organizatorami tego konkursu, ale kto nas będzie reprezentował pod kolumnadą to wielka niewiadoma , bo prawdopodobnie nie będziemy mieli pieszych do monitorowania europejskich osiągnięć…
Doskonale pokazał ten fakt ostatni Puchar Podiebradów, kiedy po przerwie zdrowotnej Anežki Drahotovej widok listy wyników był dla Czechów dość smutny!
Udało nam się doskonale intrygować, oczerniać i drażnić nawzajem, ale wyedukować młodego pieszego, który byłby generalnie przygotowany funkcjonalnie, fizycznie i psychicznie do wytrzymania wymaganego obciążenia niezbędnego do wyczynowych wyników juniorów i seniorów - tego nam brakowało!
Niechęć do porzucenia utrwalonych czeskich stereotypów szkolenia, kurczowe trzymanie się pseudonaukowo uzasadnionych teorii adekwatności szkolenia, nieumiejętność i niechęć do poddania się centralnemu kierownictwu oraz ignorowanie faktu, że jesteśmy w stanie wyprodukować konkurencyjnych pieszych, ponieważ wiele czeskich osób zrobiło to w teraźniejszość i niedawna przeszłość. To wszystko są problemy, które należy przezwyciężyć.

W ciągu projekt „WIZJA SPACER 2020” Zwłaszcza Pepa Smola „wpompowała” mi do głowy, że muszę znaleźć i zaangażować nowych, młodych trenerów, nawet ze środowiska nie-pieszego, którzy będą mieli wolę i motywację do przygotowania prawdziwych zawodników. Że skoro działa w innych krajach Europy, to dlaczego nie miałby pojechać z nami?
I tak jakoś zaczęła się formować duża grupa szkoleniowa. Była solidna biegaczka, a dziś trenerka (inteligentna, koncepcyjna, nieustraszona kobieta) Katka Čermáková, która uczyła niektórych biegaczy w swojej grupie Turnov cross country, została zatwierdzona przez kierownictwo ČAS jako moja asystentka i trenerka młodzieży. (Przecież z nielicznymi wyjątkami czeski biegaczki chodzą z taką samą prędkością, więc nie było to dla niej dużym problemem). Rozpoczęli współpracę trenerską z byłą młodzieżową reprezentantką biegania i chodzenia Katką Maternová z klubu lekkoatletycznego Vrchlabí SMOLA KONSTRUKCE. A ja po prostu „skorzystałem z okazji”. Rozpoczęły się wspólne obozy treningowe z dorosłą częścią kadry narodowej i stopniowo mogłem przekazywać parze Kačków coraz więcej uprawnień i zadań. Dziewczyny zaczęły komunikować się z trenerami innych drużyn i skutecznie przekonują je do chodzenia w młodzieżowych grupach lekkoatletycznych lub biegowych. Dojeżdżają na szkolenia i aktywnie współpracują. Nawet w Związku Czeskim Kačka Čermáková szybko zyskała dobre imię i szacunek. „Słyszy” to i jest szanowany nie tylko przez urzędników i młodych zawodników, ale także przez pełnoletnich przedstawicieli.
Już w zeszłym roku, a szczególnie na tegorocznych zgrupowaniach i wspólnych treningach widziałem jak młodzież pracuje i zaczyna walczyć o swoje miejsce w kadrze narodowej. Želetice, Bohuňovice, Rumburk, Malaga - było dla mnie niesamowite widzieć, jak kroczy zespół Katki, jak nadrabiają się poszczególne osoby…

Dzięki Pep Smol za finansowanie, dzięki Honzie Rein, Nedvídky i Kačce Čermákovej, że SMOLA KONSTRUKCE CUP i że piesi byli jednymi z pierwszych, którzy ścigali się po złagodzeniu środków. I potwierdziliśmy, że wydajność rośnie. 
Obecne wyniki wcale mnie nie zaskoczyły. To Eliška Martínková w wieku 18 lat bezczelnie zagląda do najlepszego na świecie topu juniorów, który 17-letnia Jarda Morávek liczyć coraz wyżej. Są coraz lepsi Jana Zikmundova, Klara Hlaváčová… Trójka najmłodszych „odbiła się” Adelka Veselková z Pittnerovą, Matěj Piták. (A przyzwoite występy zostały podane dwukrotnie). A za nimi inny.
Znowu Anežka Drahotová „spotyka się” wśród dorosłych. Były reprezentant i biegacz triathlonu Teresy Durdiakowej (który zrobił (pierwszy krok marszu w lutym) natychmiast przekroczył limit 50 minut na 10 km, co jest obiecującym początkiem marszu. Panowie Lukáš Gdula i Vítek Hlaváč…

Co głównie ja SMOLA KONSTRUKCE CUP Dwubiegowy wyścig Rumburk-Turnov cieszył, atmosfera między zawodnikami i przebieg wyścigów (Jednocześnie sam powrót wyścigu po kontuzji nie jest dla niej łatwą sprawą). Widzieć wzajemną pomoc i współpracę nawet w rękach najmłodszych – w końcu gdyby Adélka Veselková i Matěj Piták nie pomogli sobie nawzajem, nie przekroczyliby 15-minutowego limitu. A w innych przypadkach, aby zobaczyć skupione i waleczne występy… tak, tak powinno być…
Kto ma szansę. A zwłaszcza młodzi ludzie powinni skorzystać z tej okazji. Przecież Pepa Smola, zawodnik w kategorii MASTERS, również przechodzi z nami wspólne treningi, zabierają go młodzi ludzie i on też korzysta ze wspólnych treningów… Nie bój się pracy. W Europie są tego niezliczone przykłady. Świeżo teraz - jeśli najmłodsza siostra z norweskiego klanu Ingebrigsen może przebiec 13 km z prędkością 5:3/km w 36-tych, czego się boicie???
Czekam na to, co na swoich głównych torach pokażą Adam Zajíček, Robert Hurdálek i Roman Hanyk. Oczekuję dalszych ulepszeń od Jana Zikmundovej i Klárki Hlaváčovej. Być może Eli Martínková i Jarda Morávek nie odbiją się w pojedynkę.

Na razie musimy ścigać się w domu. Rozmieśćmy naszych konkurentów tak, aby była jak największa rywalizacja, wzajemna konfrontacja, walka o wyniki i lokatę…
Dla wykazujących się wyczynami otwierają się drzwi do resortowego centrum Ministerstwa Edukacji, Młodzieży i Sportu, gdzie ich aktywność sportowa może być stopniowo profesjonalizowana poprzez odpowiednie wykonanie. Jeśli któryś z młodych ludzi nabierze odwagi, z radością powitam go w SG Jilemnice w jego grupie rajdowej. Od każdego z Was zależy, jak ocenicie swoje możliwości i umiejętności, jacy współpracownicy, partnerzy szkoleniowi ew. trenerzy, jaki styl treningu i wyścigów wybieracie…

Po długim czasie czuję się dobrze z obecną sytuacją. Myślę, że już EP 21 pokaże, że jesteśmy na dobrej drodze i wierzę, że indywidualność odniesie sukces. W 23. roku oprócz zawodników indywidualnych na starcie będzie co najmniej jedna drużyna juniorów i jedna drużyna seniorów.
Bardzo doceniam współpracę z Kačką (zwłaszcza z Kačką Čermákovą) i cieszę się, że działa. Myślę, że nie mogła powstać bardziej idealna symbioza coachingowa i pozwala mi na stopniowe przenoszenie kompetencji osoby odpowiedzialnej za drużynę spacerową na barki nowych trenerów. Systematyka i ciężka praca zastąpiły anarchię. Zaczyna zarządzać reprezentacją jako całością.
Nie akceptuję innej możliwości niż to, że zaczniemy odnosić większe sukcesy na najważniejszych zawodach. Nienawidzę porażek... Nie lubię przegrywać - i myślę, że to jest coś, co mamy z Katką Čermákovą! I zaczyna być otoczony przez zawodników i trenerów, którzy czują, że jest idealny!

Tekst: Ivo Piták

Zdjęcie: archiwum PITCH WALKING